ملانوما لنتیژینوس اکرال (Acral lentiginous melanoma یا ALM) یک زیرگروه از ملانوما است که در نواحی اکرال (سطوح انتهایی بدن) رخ می‌دهد. این نوع ملانوما به صورت ضایعات رنگدانه‌ای غیرمعمول در انتهای دیستال اندام‌ها، شامل کف دست‌ها، کف پاها و نواحی زیر ناخن بروز می‌کند. مانند سایر نقاط، ALM ممکن است در این نواحی نیز آملانوتیک (بدون رنگدانه) باشد، که در این صورت به صورت ماکول (لکه)، پلاک یا ندول (گره) قرمز، صورتی یا هم‌رنگ پوست مشاهده می‌شود. زخم شدن (اولسرسیون) ممکن است رخ دهد و در تومورهای کهنه یا به سرعت در حال رشد، یافته اصلی باشد. شایع‌ترین محل بروز ALM در اندام‌های تحتانی (حدود ۷۸.۳٪) است و اغلب در انگشت شست پا (هالوکس) و شست دست رخ می‌دهد. میزان بروز ALM در مردان و زنان مشابه است و معمولاً در سنین ۵۰ تا ۶۰ سالگی دیده می‌شود. ALM کمتر از ۵٪ کل ملانوماها را تشکیل می‌دهد.
ALM در تمامی نژادها و قومیت‌ها با میزان وقوع مشابهی رخ می‌دهد؛ با این حال، در مقایسه با سایر زیرگروه‌های ملانوما، در افرادی با رنگ پوست تیره‌تر مانند آفریقایی‌ها، هیسپانیک‌ها و آسیایی‌تبارها به‌طور نامتناسبی نمایان می‌شود. در این افراد، تشخیص غالباً با تأخیر انجام می‌شود و بنابراین پیش‌آگهی بدتری نسبت به افراد با رنگ پوست روشن‌تر دارد.
به دلیل اینکه ALM معمولاً در نواحی با حداقل تماس با آفتاب در بیماران با همه فتوتایپ‌ها رخ می‌دهد، پیشنهاد شده است که تابش آفتاب به‌عنوان عامل خطر کمتری نسبت به سایر زیرگروه‌های ملانوما در نظر گرفته شود، که این موضوع به احتمال وجود اتیولوژی‌های (علل) دیگر اشاره دارد. این امر منجر به نظریه‌ای شده که آسیب‌دیدگی ممکن است یک عامل خطر برای توسعه ALM باشد و برخی مطالعات نشان‌دهنده ارتباط با جراحات پا هستند. همچنین، ALM به‌طور مکرر در نواحی تحت فشار جسمی و تحمل‌کننده وزن در منطقه ولار (کف دست و پا) و دستگاه ناخن رخ می‌دهد. الگویی از گسترش مشاهده شده است که محور طولانی در امتداد خطوط طبیعی در کف پا است. مطالعات ژنومی نیز پروفایل‌های جهشی متفاوتی را نسبت به سایر زیرگروه‌های ملانوما نشان داده و جهش‌های KIT را در بخشی از ملانوماهای اکرال شناسایی کرده‌اند.